Koszty adaptacji środków trwałych kontrahenta jako koszty uzyskania przychodów

Pytanie: Spółka produkująca karmę dla zwierząt codziennie dostarcza towar na fermy swoich klientów. Transport odbywa się własnym transportem, karma jest dostarczana do silosów na karmę postawionych na fermach klientów. Spółka celem ułatwienia rozładunku, zainwestowała w system rozładunku karmy u odbiorców, poprzez przerobienie silosów u kontrahentów w taki sposób aby można było od spodu ładować karmę. To zdecydowanie ułatwia i przyśpiesza rozładunek karmy. Inwestycja kosztowała łącznie ponad 270 tysięcy złotych. System zamontowany był na kilku fermach u klientów, przez co jednostkowy koszt wyniósł około 60 tys. złotych. Silosy od kontrahentów są użytkowane jedynie przez nich, Spółka nie jest użytkownikiem tych silosów. Czy dokonane nakłady można potraktować jako koszt bieżącej działalności czy należy rozpatrywać inwestycję w obcym środku trwałym?

Odpowiedź: Uważam, że wskazane koszty stanowią koszty bieżącej działalności spółki (nie stanowią one bowiem podlegającej amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym).

Uzasadnienie: Kosztami uzyskania przychodów są koszty ponoszone przez podatników w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów (zob. art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1888 z późn. zm. - dalej u.p.d.o.p.). Jednocześnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. wynika, że za koszty uzyskania przychodów nie uważa się, między innymi, wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (zob. art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b u.p.d.o.p.), w tym przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych (uważanych na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p. za środki trwałe).

Zwrócić należy uwagę, że przepisy mówią o inwestycjach w obcych środkach trwałych „przyjętych do używania”. Nie ulega przy tym wątpliwości, że chodzi o przyjęcie do używania przez dokonujących inwestycji podatników. Jak czytamy w wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 8 listopada 2005 r. (I SA/Go 559/05), inwestycjami w obcych środkach trwałych są „wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie środków trwałych wykorzystywanych przez niego w działalności gospodarczej, a nie stanowiących jego własności”. Uznać w tej sytuacji należy, że nie są inwestycjami w obcych środkach trwałych nakłady na obce środki trwałe, które nie są przyjmowane do używania (a w konsekwencji używane) przez dokonujących tych nakładów podatników.

Taki właśnie charakter mają nakłady na silosy, o których mowa. Uważam zatem, że nakłady te nie mają charakteru podlegającej amortyzacji inwestycji w obcych środkach trwałych, a w konsekwencji stanowią bieżące koszty uzyskania przychodów spółki, o której mowa.

Niestety, nie są mi znane wyjaśnienia organów podatkowych potwierdzające to stanowisko. W związku z tym wskazane byłoby, aby przed podjęciem decyzji o zaliczeniu kosztów nakładów, o których mowa, bezpośrednio do podatkowych kosztów uzyskania przychodów spółka wystąpiła do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

Tomasz Krywan, doradca podatkowy

Odpowiedź udzielona w dniu 13 września 2017 r. dla: 

Wolters Kluwer

zamów aktualizację odpowiedzi