Czy kwoty podatku VAT zapłacone za granicą mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów? Czy ma znaczenie to czy podatnik zamierza odzyskać podatek VAT za granicą czy nie?
Podstawa prawna:
- art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) – dalej u.p.d.o.f.,
- art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) – dalej u.p.d.o.p.
Porada podatkowa (aktualna na dzień 10 listopada 2014 r.):
Przepisy art. 23 ust. 1 pkt 43 u.p.d.o.f. oraz art. 16 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.p., wyłączają, co do zasady, możliwość zaliczania podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów. Od wielu lat przyjmuje się jednak powszechnie, że podatkiem od towarów i usług w rozumieniu tych przepisów nie są podatki nakładane przez państwa nienależące do Unii Europejskiej. W konsekwencji nie ulega wątpliwości, że w przypadku zakupów towarów i usług dokonywanych w państwach nienależących do Unii Europejskiej do kosztów uzyskania przychodów mogą być zaliczane wydatki w kwotach brutto (zob. przykładowo interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 21 grudnia 2009 r. – sygn. ITPB3/423-564a/09/AM czy interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 lipca 2010 r. – sygn. ILPB3/423-298/10-4/MM).
Przez długi czas dominowało wśród organów podatkowych dominowało natomiast stanowisko, że inaczej ma się rzecz w przypadku zakupów opodatkowanych podatkiem VAT (podatkiem od wartości dodanej) w innych państwach członkowskich, tj. że w zakresie tym art. 23 ust. 1 pkt 43 u.p.d.o.f. oraz art. 16 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.p. mają zastosowanie, a w konsekwencji podatek nakładany przez inne państwa członkowskie nie może być, co do zasady, zaliczany do kosztów uzyskania przychodów (zob. przykładowo pismo Ministerstwa Finansów z dnia 2 grudnia 2005 r. – sygn. PB3-1725/8213-280/WK/05 czy interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 stycznia 2010 r. – sygn. IBPBI/2/423-1193/09/SD).
Ze stanowiskiem tym nie zgadzały się jednak sądy administracyjne, czego przykładem może być wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 27 grudnia 2007 r. (sygn. I SA/Gl 924/07) czy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 września 2011 r. (sygn. I SA/Gd 571/11). W pierwszym ze wskazanych wyroków sąd orzekł, że „uprawnienie do „zwrotu różnicy podatku od towaru i usług”, w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma miejsce wyłącznie w sytuacji określonej w art. 87 ust. 1 polskiej ustawy o podatku od towarów i usług”.
Stanowisko reprezentowane przez sądy administracyjne wpłynęło na organy podatkowe. Obecnie również one wyjaśniają, że także podatek od wartości dodanej płacony w innych niż Polska państwach członkowskich może być zaliczany do kosztów uzyskania przychodów (zob. przykładowo interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 stycznia 2012 r. – sygn. IBPBI/2/423-1275/11/AK czy interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 7 maja 2012 r. – sygn. IPTPB1/415-132/12-2/ASZ).
A zatem płacone za granicą kwoty podatku od towarów i usług (VAT) – niezależnie od tego czy jest to podatek nakładany przez inne niż Polska państwo członkowskie czy przez państwo spoza Unii Europejskiej – mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Dotyczy to zarówno sytuacji, gdy podatnik zamierza się za granicą ubiegać o zwrot VAT, jak również jeżeli nie zamierza tego czynić (pamiętać jednak należy, że ewentualny uzyskany za granicą zwrot VAT stanowi podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychód).
Tomasz Krywan
doradca podatkowy online